Παπαγεωργίου, Πέτρος

(Θεσσαλονίκη 1859 – Αθήνα 1914). Έλληνας φιλόλογος. Διδάχθηκε τις εγκύκλιες γνώσεις στη γενέτειρά του και στη συνέχεια φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Μετά το τέλος των σπουδών του, πήγε στη Λιψία, στο Βερολίνο και στην Ιταλία για μετεκπαίδευση. Το 1910, διορίστηκε καθηγητής των ελληνικών γραμμάτων στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, ενώ ταυτόχρονα εργαζόταν ως αρχισυντάκτης του Ιστορικού λεξικού της ελληνικής γλώσσας. Η κριτική μελέτη του Π. για το έργο του Σοφοκλή τον ανέδειξε σε έναν από τους επιφανέστερους φιλολόγους της εποχής του. Δημοσίευσε επίσης μια διατριβή στη Λιψία, στην οποία υποστήριζε ότι ο σωστός τύπος του ονόματος της συζύγου του Αγαμέμνονα είναι Κληταιμήστρα και όχι Κλυταιμνήστρα. Την άποψη αυτή καταπολέμησαν αρχικά οι Γερμανοί φιλόλογοι, αλλά τελικά έγινε αποδεκτή απ’ όλους. Ο Π. δημοσίευσε την Ηλέκτρα, έργο για τη συγγραφή του οποίου ασχολήθηκε επτά χρόνια. Έγραψε επίσης πολλές διατριβές με κριτικές παρατηρήσεις για τους Μιχαήλ Ακομινάτο, Φώτιο και Αέτιο. Ασχολήθηκε και με τη συγγραφή της ιστορίας της Θεσσαλονίκης, την οποία όμως δεν πρόφτασε να ολοκληρώσει.